2 Haziran 2006 Cuma

Uzandığım yerde uyursam kaldırmayın beni diyorum.Üstüme birşey örtün yastıkta istemiyorum.Yatağa giderken bütün tadı kaçıyor insanın.Sıkıldım aynı yerde uyumaktan hem,eski kırmızı üçlü koltukta uyusam bir akşam,bir akşamda odamdaki koltukta olabilir mesela.Üçlü koltuk diyorum ben,siz anlayın üç kişi otursun diye tasarlanan koltuk yani.Ama yok,validem çok diktatör ve asker gibi disiplinli.Yemek masasında sinirlenirse kafamıza kaşıkla vurma tehditleride savuruyor arada ama ileri gittiği görülmedi henüz.Bazı kurallar zorlasanda değişmiyor işte.Ben tam bunları mırıldanırken,sızmak üzere olduğum koltuktan kaldırılıyorum.Bu arada yatağıma yatmam gerektiğide ayrıca hatırlatılıyor.Vazgeçtim,bilgisayarıma doğru ilerliyorum arkamdan annem sesleniyor.Çok uykun vardı hani,uyuyordun,şimdi nereye gidiyorsun?.Hayır,uyumuyordum.Ben hiç uyumam.
"Çok beklettim mi ? Yooo,bende yeni gelmiştim zaten" gibi birşey bu.

5 yorum:

Adsız dedi ki...

eğer horlama problemi varsa, bu kişilerin koltukta uyuması çok sakıncalı olabiliyor.

Adsız dedi ki...

benim annemde seninkinden...bikeresinde bana sinirlenip pergel fırlatmışlığı,kafamı eğmem sayesinde o pergelin arkamdaki dolaba saplanmışlığı vardır... :)

wanadoo dedi ki...

aynı annem tv açıkken uyuya kalır ekran başında.tvyi kapattığım zaman hemen kalkar.böyle bir annem var benim. yok ben uyumuyordum zaten uzanmıştım sadece. :)

simiole paris carnet dedi ki...

pergel mi??

Adsız dedi ki...

aynen katiliyorum..en guzel uyku tv karsisinda sizma uykusudur..ya da annenlerle gittigin misafirlikte birlestirilen 2 sandalyeye kivrilmis "buyuk lafi" dinlerken uyunan uyku..
ha bi de sabah uykusu elbet..gozunu acip daha saatin calmasina yarim saat olduunu anladiin zamanki o kisacik uykudan tatlisi da yoktur ki..