29 Eylül 2006 Cuma

Metroda,otobüste kitap okuyormuş gibi yaptığınızı görüyorum.Kimseyle gözgöze gelmemek,kimseyle muhatap olmamak için.Kitaplar da tuğla gibi ve haklısınız,hayat gitgide zorlaşıyor.

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Itiraz etmiyorum, aynen katiliyorum! Goz goze gelmemek, onlarla muhatap olmamak icin kitap okuyorum, tugla gibi aramizdaki duvari hep daha da kalinlastirsa da o kitap onlardan daha iyi dost oluyor bana... Yasiyorum 10 milyonun icinde Robenson gibi, ama mutluyum...

Sonne dedi ki...

evet aynisini bende yaptim...Türkiyede yasadigim 9 ay icerisinde...kendimi suclu hissetmistim ama neden bunu o insanlara hissettiriyorum diye, ben sizden degilimi :(

Maybe. dedi ki...

Daha kötüsü var. İnsanlar kulaklarında kulaklık, sürekli bişey dinliyorlar. İnsanlar dışında herşeyi dinliyorlar. farkettim ki ben, en fazla tek kulaklığı takabiliyorum. Bir korna duymazsam, koturan bir çocuğun ayak seslerini duymazsam rahatsız oluyorum. Adres soramıyorum artık insanlara, çekiniyorum.