Hesap makinesiyle leblebi yazılabildiğini yıllar önce öğrenmiştim,ne kadar ilginç gelmişti o zamanlar.Günlerce üzerinde çalışmış başka kombinasyonlar oluşturmayı denemiştim.Tam işten çıkmak üzereyken patlakveren sorunu çözmeye çalışırken hiçbir şeyin o kadarda ilginç olmadığını birkez daha farkettim.Herşey olağan bu dünyada,şaşırmıyorum.Bağlantıları kuramıyorum,ilişkilendiremiyorum.Saçmasapan bişey.

Uzandığım yerde uyursam kaldırmayın beni diyorum.Üstüme birşey örtün yastıkta istemiyorum.Yatağa giderken bütün tadı kaçıyor insanın.Sıkıldım aynı yerde uyumaktan hem,eski kırmızı üçlü koltukta uyusam bir akşam,bir akşamda odamdaki koltukta olabilir mesela.Üçlü koltuk diyorum ben,siz anlayın üç kişi otursun diye tasarlanan koltuk yani.Ama yok,validem çok diktatör ve asker gibi disiplinli.Yemek masasında sinirlenirse kafamıza kaşıkla vurma tehditleride savuruyor arada ama ileri gittiği görülmedi henüz.Bazı kurallar zorlasanda değişmiyor işte.Ben tam bunları mırıldanırken,sızmak üzere olduğum koltuktan kaldırılıyorum.Bu arada yatağıma yatmam gerektiğide ayrıca hatırlatılıyor.Vazgeçtim,bilgisayarıma doğru ilerliyorum arkamdan annem sesleniyor.Çok uykun vardı hani,uyuyordun,şimdi nereye gidiyorsun?.Hayır,uyumuyordum.Ben hiç uyumam.
"Çok beklettim mi ? Yooo,bende yeni gelmiştim zaten" gibi birşey bu.