22 Ekim 2005 Cumartesi

Gün 34 saat olsa yinede yetmez,ben uykuya direniyorum hala. Uyursam birşeyler kontrolümden çıkacak sanki,halbuki hiçbir şey kontrolüm dahilinde gelişmiyor.Peşinden sürükleniyorum olayların,birşeyi bekliyorum ama ne olduğu hususunda hiçbir fikrim yok.Herhangi bir konuda fikri olmayan biriyim ben aslında.Aslında ben yokum ama yanıbaşınızdayım.Otobüste uyuklayan,başı omzunuza düşen adam benim.

6 yorum:

Adsız dedi ki...

aaa dün tranwayda neredeyse omzuma düştü düşecek olan kafa senin miydi? ..:D

Adsız dedi ki...

sanırım ben de kendimi uykuya doyamayan biri olarak görüyorum
uyumak güzel şey hatta en güzel birşey hele bi de kaçışlar varsa omuzundaş,saklanbaç oynamak kaçtıklarınla çok güzel birşey

Adsız dedi ki...

Bitkisel,

Benim esim 52 saat uykusuz is icin.

(Let's see if you can stay awake longer than that).

Iyi sanslar,

Suleyman

Adsız dedi ki...

nası bu bloga ulaştığımı bilmiyorum. ama artık bişiler yazınız merak ettim.

un4tunately dedi ki...

ben de kendimi bunun bayan versiyonu ilan ediyorum izninizle...
ben "madem hiç birşey kontrolüm altında değil, ben de uyurum" felsefesiyle yaşıyorum...
ha bir de keyiften uyuyanlar var... bunlar öyle tipler ki; okuldaki herkes için birer yatak olması gerektiğini & bu sayede ders aralarında da uyunabilmesini öneriyorlar.. bence de güzel fikir:)

bitkisel dedi ki...

Anlatamamışım galiba.Derdim sürekli uyuma isteği değil aksine hiç uyumama isteği,uykusu gelince kendini kötü hissetme durumu.Bi bende var bu 6 milyarda 1 yani :)