Sabah 07:30 suları fırladım yataktan işe geç kaldım diye.Koşturmaya başladım evin içinde telefon elimde,kimi arayacaksam artık.İnsanlar genelde gömleğini arar,çorabını giymeye çalışır.Tuhaflık bende ki mutfağa koştum ,tam buzdolabının yanına vardığımda haftasonu olduğunu hatırladım,iple çektiğim dört gözle beklediğim.İşini çok seven işkolik biri değilim, kafamda mesaiyi bitirememişim demek ki.
Bir cumartesi sabahı,elimde beslenme çantası okula gittiğimi bilirim,validem sağolsun.Nasıl bir telaşla uyandırmışsa artık beni uykudan,bana bile unutturmuş cumartesi olduğunu.Bu hal kalıtımsal bizde,nesilden nesile aktarıyoruz.Bunlar bir yana burda asıl mevzu,kafanın darmadağınık olduğu anlarda neden buzdolabına koştuğum.
3 yorum:
selam bitkisel! uzunca bi süredir blogunu takip ediyorum...bi ara resmin de vardı hatta net olmasa da...az çok neye benzediğini biliyorum:P...bugün haseki hastanesi'nin önündeki otobüs durağından geçerken duraktaki birini sana benzettim...sadece merak ettim acaba o sen miydin:))
Bazı bazı banada oluyor emo,"ulan bu kız o kız değil mi ? Sayfadaki fotografı ufacık bişeydi ama o değil galiba" gibi şeyler geçer aklımdan.Benzetmişsin dediğin sadece :)
yaw annen baya korkutmuş seni baksana okul yıllarından kalma bi problem onunla yaşamayı öğrenmişin ama hiç olmassa direk dışarı atmıyosun kendini
Yorum Gönder