16 Ocak 2005 Pazar

yağmur yağıyor dışarda,sesini duyabiliyorum.
odamın camı havalandırma boşluğuna bakıyor, yağmuru seyredemiyorum.
Ama seyrediyormuş gibi yapabilirim.
Bi hikaye vardı,hani hastanede yatan 2 hasta vardı biri kördü.
Diğeri ona camdan bakıp dışarıdaki parkı anlatıyordu
mutlu insanları anlatıyordu parkta gezen.
Sonra anlatan ölüyordu,kör olan iileşiyordu.
Odasındaki cama gidiyordu ilk işama pencere havalandırmaya bakıyordu.
Sadece duvar vardı,sadece duvar...
Hayat böyle işte,nasıl baktığına bağlı birazda
Ben duvar görüyorum mesela bakınca...

2 yorum:

Murat dedi ki...

Benimde hava boşluguna bakıyor pencerem.. bazen boguluyor bazen tadını cıkarıyorum.. karanlık hic olmadıqı kadar cekici olabiliyor.

... dedi ki...

ben de duvarı gryrm galiba.
duverı görenler kendilerine zarar vermyrler sadece bir de kalkıp güzel şeyler grnleri öldryrlr